Hallo allemaal,
Gisteren was het de dag, dat mijn ouders 70 jaar geleden trouwden. Midden in de winter van het oorlogsjaar 1942. Mijn moeder trouwde niet in het wit, maar in het wijnrood, ze was zo blij met haar jurk, want alles werd al schaars in die tijd, en duur, en bruidsjurken dus ook. Hoewel dat aan het enorme bruidsboeket niet te zien was. Wat de kleur van mijn vader's pak was weet ik niet, en ik kan het helaas niet meer vragen, want ik ben als enige van ons gezin met twee kinderen over.
Na hun huwelijk gingen ze achter de winkel wonen, die mijn vader pas begonnen was. Het was maar een kleine tweekamer woning donker door het balcon van de bovenburen. Mijn vader en moeder sliepen in een opklapbed in de kamer, toen mijn zus en ik er eenmaal waren. Het was klein, maar heel gezellig, Ik kan me ook nog zoveel herinneren van die tijd: de zaadhandel naast ons, we werden elke ochtend wakker, als de haan kraaide. En in de kuikentjestijd had de buurman een etalage vol schattige kuikentjes. De rode brievenbus om de hoek, die toen nog twee openingen had: ik kon precies bij de onderste, en alles wat ik op straat vond, gooide ik erin. De glazen "maatjes", waar de Eau de Cologne ingepompt werd uit enorme flessen met een kraantje, om daarna in het flesje van de klant overgegooid te worden, en waar ik weleens voorzichtig mee mocht spelen onder de kraan (met het maatje dan). De overstroming van 1953, toen het zo stormde en mijn vader, zus en ik op zondagmorgen naar het "Hoofd" liepen om naar de Maas te kijken, en de mensen emmers water uit hun huizen zagen scheppen. Mijn vader, die zo mooi viool kon spelen. Op maandag "De familie Doorsnee", en op vrijdag, als mijn zus en ik in de teil waren geweest, kwam "De jeugd vliegt uit" op de radio en kregen we een gebakje. Wat genoten we daar toch van. Toen ik zeven was, kwam er een nieuw huis(je) bij, televisie kwam in huis en werd het een heel andere tijd.
En zo wordt ook mijn huisjesquilt er één met herinneringen. Ik heb het gemaakt in de kleuren van hun kleding, rood voor mijn moeder's jurk, blauw voor mijn vader's pak. En wit voor het boeket. Ik ben wel benieuwd hoeveel herinneringen er nog gaan komen, gevangen in de huisjes, van 21-01 tot 23-12, de verjaardag van DH. Zal ik het halen of niet? Ik hoop het wel, want ik ga het steeds leuker vinden.
Carly kwam gisteren, en bleef een nachtje slapen. Ze wil al een tijde naaien leren, nadat ze eens allemaal lapjes bij elkaar had gezocht en het zag als het begin van een quilt.Toen ze mijn huisjes zag, wilde ze er zo één maken, maar dat bleek wat te moeilijk. Dus knipte ze toen maar een huisje en een poppetje en oma naaide het op een achtergrond. Toen ik voorstelde wat vlinders uit te knippen en er op te naaien, kon dat niet, want het was nacht, en dan vliegen ze niet. Dit was het resultaat, het is daarnet mee naar huis gegaan.
Tot de volgende keer,
Groetjes,
Cisca
Gisteren was het de dag, dat mijn ouders 70 jaar geleden trouwden. Midden in de winter van het oorlogsjaar 1942. Mijn moeder trouwde niet in het wit, maar in het wijnrood, ze was zo blij met haar jurk, want alles werd al schaars in die tijd, en duur, en bruidsjurken dus ook. Hoewel dat aan het enorme bruidsboeket niet te zien was. Wat de kleur van mijn vader's pak was weet ik niet, en ik kan het helaas niet meer vragen, want ik ben als enige van ons gezin met twee kinderen over.
Na hun huwelijk gingen ze achter de winkel wonen, die mijn vader pas begonnen was. Het was maar een kleine tweekamer woning donker door het balcon van de bovenburen. Mijn vader en moeder sliepen in een opklapbed in de kamer, toen mijn zus en ik er eenmaal waren. Het was klein, maar heel gezellig, Ik kan me ook nog zoveel herinneren van die tijd: de zaadhandel naast ons, we werden elke ochtend wakker, als de haan kraaide. En in de kuikentjestijd had de buurman een etalage vol schattige kuikentjes. De rode brievenbus om de hoek, die toen nog twee openingen had: ik kon precies bij de onderste, en alles wat ik op straat vond, gooide ik erin. De glazen "maatjes", waar de Eau de Cologne ingepompt werd uit enorme flessen met een kraantje, om daarna in het flesje van de klant overgegooid te worden, en waar ik weleens voorzichtig mee mocht spelen onder de kraan (met het maatje dan). De overstroming van 1953, toen het zo stormde en mijn vader, zus en ik op zondagmorgen naar het "Hoofd" liepen om naar de Maas te kijken, en de mensen emmers water uit hun huizen zagen scheppen. Mijn vader, die zo mooi viool kon spelen. Op maandag "De familie Doorsnee", en op vrijdag, als mijn zus en ik in de teil waren geweest, kwam "De jeugd vliegt uit" op de radio en kregen we een gebakje. Wat genoten we daar toch van. Toen ik zeven was, kwam er een nieuw huis(je) bij, televisie kwam in huis en werd het een heel andere tijd.
En zo wordt ook mijn huisjesquilt er één met herinneringen. Ik heb het gemaakt in de kleuren van hun kleding, rood voor mijn moeder's jurk, blauw voor mijn vader's pak. En wit voor het boeket. Ik ben wel benieuwd hoeveel herinneringen er nog gaan komen, gevangen in de huisjes, van 21-01 tot 23-12, de verjaardag van DH. Zal ik het halen of niet? Ik hoop het wel, want ik ga het steeds leuker vinden.
Carly kwam gisteren, en bleef een nachtje slapen. Ze wil al een tijde naaien leren, nadat ze eens allemaal lapjes bij elkaar had gezocht en het zag als het begin van een quilt.Toen ze mijn huisjes zag, wilde ze er zo één maken, maar dat bleek wat te moeilijk. Dus knipte ze toen maar een huisje en een poppetje en oma naaide het op een achtergrond. Toen ik voorstelde wat vlinders uit te knippen en er op te naaien, kon dat niet, want het was nacht, en dan vliegen ze niet. Dit was het resultaat, het is daarnet mee naar huis gegaan.
Tot de volgende keer,
Groetjes,
Cisca