Hallo allemaal,
Is ze niet lief, dat meisje met haar wagentje met quiltbenodigdheden? Hoewel de stitcheries voor de grote doos nog niet allemaal af zijn, heeft deze de voorrang gekregen, deze doos gebruik ik dagelijks.
Het glasplaatje heb ik eruit gehaald, er stond een theepot op en het maakte het deksel zwaar. En omdat hij weleens op mijn knieën staat als ik lapjes uitzoek, wil ik niet het risico lopen, dat hij omvalt.
Ik heb de stitchery met tussenvulling erachter gestitcht, en tussen de top en de gebloemde achterkant een stevig karton geplaatst. Het was een beetje lastig de binding op de achterkant vast te naaien, en het is niet helemaal mooi geworden, maar wie weet komt daar ook nog eens een stitchery, als de doos dan nog dicht gaat, tenminste. Hoewel, mezelf kennende, gebeurt dat niet zo gauw, als eenmaal het af is.
Inmiddels ben ik jarig geweest, we zijn met alle kinderen en kleinkinderen de zondag eropvolgend gaan eten, want ik werd vijenzestig.
Ik was van plan wat foto's te plaatsen, maar die zitten nog op het fototoestel van DS1. Een paar dagen erna werd hij opgenomen in het ziekenhuis, na flauwgevallen te zijn. Eerst dachten de doktoren aan een beroerte, maar op de CT-scan zagen ze een bloedpropje. Om te zien wat daar achter zat, werd een MRI-scan gemaakt, en gelukkig was het geen tumor, zoals gevreesd werd, hoorden we later. Omdat het propje gesprongen bloedvaatjes op een moeilijk te opereren plaats zit, diep in zijn hoofd, wordt er afgewacht, Hij heeft geen uitval, dus hopen we dat het, met regelmatige controle, hierbij blijft. Hij is maandag gelukkig weer thuisgekomen.
Zodoende zijn er maar vier huisjes gemaakt sinds de laatste keer dat ik schreef. Één met de C van Cisca, ik twijfel altijd, of ik een C of een F zal gebruiken, want mijn voornaam is eigenlijk Francisca. Toch maar een C. De stand is nu negenendertig. Het fijne van niet meer bij zijn is, dat de druk er nu vanaf is, en dat bevalt best. Op de maandagmorgenbee is ons oudste lid, van halverwege de tachtig, vorige week ook de huisjes begonnen. Ze wilde al lang beginnen, maar eerst moest waar ze mee bezig was, af zijn, vond ze. Ze maakt ze in paperpiecing, omdat haar vingers niet meer zo willen, en ze heeft er al twee gemaakt. Hopelijk neem ik maandag mijn fototoestel mee, dan zal ik ook een foto van haar huisjes maken. Als ze dat wil, natuurlijk.
Tot volgende keer,
Love,
Cisca
Is ze niet lief, dat meisje met haar wagentje met quiltbenodigdheden? Hoewel de stitcheries voor de grote doos nog niet allemaal af zijn, heeft deze de voorrang gekregen, deze doos gebruik ik dagelijks.
Het glasplaatje heb ik eruit gehaald, er stond een theepot op en het maakte het deksel zwaar. En omdat hij weleens op mijn knieën staat als ik lapjes uitzoek, wil ik niet het risico lopen, dat hij omvalt.
Ik heb de stitchery met tussenvulling erachter gestitcht, en tussen de top en de gebloemde achterkant een stevig karton geplaatst. Het was een beetje lastig de binding op de achterkant vast te naaien, en het is niet helemaal mooi geworden, maar wie weet komt daar ook nog eens een stitchery, als de doos dan nog dicht gaat, tenminste. Hoewel, mezelf kennende, gebeurt dat niet zo gauw, als eenmaal het af is.
Inmiddels ben ik jarig geweest, we zijn met alle kinderen en kleinkinderen de zondag eropvolgend gaan eten, want ik werd vijenzestig.
Ik was van plan wat foto's te plaatsen, maar die zitten nog op het fototoestel van DS1. Een paar dagen erna werd hij opgenomen in het ziekenhuis, na flauwgevallen te zijn. Eerst dachten de doktoren aan een beroerte, maar op de CT-scan zagen ze een bloedpropje. Om te zien wat daar achter zat, werd een MRI-scan gemaakt, en gelukkig was het geen tumor, zoals gevreesd werd, hoorden we later. Omdat het propje gesprongen bloedvaatjes op een moeilijk te opereren plaats zit, diep in zijn hoofd, wordt er afgewacht, Hij heeft geen uitval, dus hopen we dat het, met regelmatige controle, hierbij blijft. Hij is maandag gelukkig weer thuisgekomen.
Zodoende zijn er maar vier huisjes gemaakt sinds de laatste keer dat ik schreef. Één met de C van Cisca, ik twijfel altijd, of ik een C of een F zal gebruiken, want mijn voornaam is eigenlijk Francisca. Toch maar een C. De stand is nu negenendertig. Het fijne van niet meer bij zijn is, dat de druk er nu vanaf is, en dat bevalt best. Op de maandagmorgenbee is ons oudste lid, van halverwege de tachtig, vorige week ook de huisjes begonnen. Ze wilde al lang beginnen, maar eerst moest waar ze mee bezig was, af zijn, vond ze. Ze maakt ze in paperpiecing, omdat haar vingers niet meer zo willen, en ze heeft er al twee gemaakt. Hopelijk neem ik maandag mijn fototoestel mee, dan zal ik ook een foto van haar huisjes maken. Als ze dat wil, natuurlijk.
Tot volgende keer,
Love,
Cisca